بیاین شعر قشنگ اگه دارین بگید

شده دردی به دلت ریشه کند آب شوی؟

همه شب با غمدلتنگی خود خواب شوی؟

شده آیا که غمی ریشه به جانت بزند؟

گره در روح و روانت، به جهانت بزند

شده دلتنگ شوی غم به جهانت برسد؟

گرهات کور شود غم به روانت برسد؟

شده دلتنگ شوی چاره نیابی جز اشک؟

من به این چارهی بیچاره دچارم هرشب

میروم شاید فراموشت کنم ،

با فراموشی هم آغوشت کنم

میروم از رفتنم دل شاد باش

از عذاب دیدنم آزاد باش

گرچه تو تنها تر از من میروی

آرزو دارم شبی عاشق شوی

آرزو دارم بفهمی درد را

تلخی برخورد های سرد را

عشق آنگونه قشنگست که خوارت نکند 

به تمنای حقیرانه دچار نکند 

عشق آنگونه قشنگست که بر سنگ مَحَک 

هر کسی سر برسد کَسر عبارت نکند 

ماه! معشوقه پلنگ است حواست باشد 

گربهی وحشی ولگرد شکارت نکند 

سخن عشق نه آنست که آید ب زبان 

لب فروبند که دل حاشیه دارت نکند 

منزل و منزلت عشق بلندت بلند 

بر حذر باش کسی بر سِرِ دارت نکند

من خیلی شعر دوست دارم میخونم بیشتر وقتا از اونایی هم ک به شدددددت خوشم بیاد یا اسکرین و عکس میگیرم یا می‌نویسم 

.

غمگین بودنی و دلم گرفتنی شعر میخونم 

فدات 

بزار ی دور دیگه بگردم بود می‌فرستم 😁

انکار شعرات نصفه بودن کامل کردمشون 😂

یارب مرا یاری بده، تا خوب آزارش کنم

هجرش دهم، زجرش دهم، خوارش کنم، زارش کنم

از بوسه های آتشین، وز خنده های دلنشین

صد شعله در جانش زنم، صد فتنه در کارش کنم

در پیش چشمش ساغری، گیرم ز دست دلبری

از رشک آزارش دهم، وزغصه بیمارش کنم

بندی بپایش افکنم، گویم خداوندش منم

چون بنده در سودای زر، کالای بازارش کنم

گوید مَیفزا قهر خود، گویم بکاهم مهر خود

گوید که کمتر کن جفا، گویم که بسیارش کنم

هر شامگه در خانه یی، چابک تر از پروانه یی

رقصم بر ِ بیگانه یی، وز خویش بیزارش کنم

چون بینم آن شیدای من، فارغ شد از سودای من

منزل کنم در کوی او، باشد که دیدارش کنم

گیسوی خود افشان کنم، جادوی خود گریان کنم

با گونه گون سوگند ها، بار دگر یارش کنم

چون یار شد بار دگر، کوشم به آزار دگر

تا این دل دیوانه را، راضی ز آزارش کنم

سیصد گل سرخ، یک گل نصرانی

ما را ز سر بریده می ترسانی

ما گر زسر بریده می ترسیدیم

در محفل عاشقان نمی رقصیدیم

در محفل عاشقان خوشا رقصیدن

دامن زبساط عافیت برچیدن

در دست سر بریدهٔ خود بردن

در یک یک کوچه کوچهها گردیدن⁦

گفتند که او عاشق گیسوی کمند است

موهای من از عصر همان روز بلند است

ی حس خیلی خوبی دارم نسبت به این شعر دلیلشم شاید همین دوست داشتن موهای بلندمه 🙃

خرم آن لحظه که مشتاق به یاری برسد 

آرزومند نگاری به نگاری برسد