خب بالاخره زیاد بلد نیستم همکارا بهم یاد میدن یوقت بلد نباشم یه تذکراتی میدن گاهی هم خوب صحبت نمیکنن
خب میدونم اولاشه و نباید انتظار زیادی داشته باشم ولی خیلی ناراحت میشم سریع دلم میخواد ازونجا بیام بیرون و خب نمیشه که نازک نارنجی باشم
خیلیم خجالتیم مخصوصا با اقایون ، حتی از خجالت اینکه مثلا باید باهاشون بشینم یه جا نهار بخورم اصلا اشتهام کور میشه دست و پام یخ میزنه
چیکار کنم 🥲🥲🥲
سنم ۲۱ و دانشجو ترم ۴ هستم
اسی کارت چیه
کم کم عادت میکنی از اینجا هم بیایی بیرون باز سر یک کار دیگه هم همین وضعیت
دو ماه دیگه که همه چی رو یاد گرفتی اعتماد به نفست هم بالاتر میره
ان شاء الله که موفق باشی گلم
اما سعی کن تو کارت قاطع باشی کارت رو درست انجام بده و اجازه دخالت به همکارانت رو نده
محترمانه اما با سیاست صحبت کن
با آقایون هم خیلی عادی حرف بزن چون بالاخره محیط کاری هستش
سعی کن خودتو بزنی به بیخیالی
اها
من والا هستم تقریبا تو جامعه یعنی دانشگاه میرم و کلا زیاد بیرونم همش اینور اونور میرم 😅اجتماعی هم هستم با همه زود میتونم ارتباط برقرار کنم ولی چون اینجا محیط کاره همش یجوریه هی حس بدی هم دارن که من کاراموزم و اونا همه چیو بلدن
اینو از منی که یک روز مثل تو بودم بشنو تا سختیشو نکشی به هیجان نمی‌رسی پس سعی کن با محیط اونجا کنار بیایی یادت باشه برا چی اومدی
موفق باشی دختر زیبای سرزمینم
سعی کن بهترین نسخه ی خودتو ارائه بدی
با مهر و عطوفت برخورد کن چه با همکارای خانم چ اقا ولی لاس نزن
فقط بگم این روزا میگذره و یه زمانی تو کارت استاد میشی
