۱۰۰- تأمل و صبر بر گریه و بیقراریهای کودک مهمترین عامل در رشد معنوی و روحی مادر است. زنی که از کودکش فراری است تا ابد یک غول شقى و ابله باقی می ماند و هرگز مهر و رحمت را در نمی یابد و لذا با هر مردی مشکل دارد و اصلا پدیده ای بنام محبت را درک و هضم نمی تواند کرد.
۱۰۱- انسان بمیزانی که محبت می کند تاب تحمل و هضم و جذب محبت را دارد و گرنه در قبال محبت دیگران دچار احساس حقارت و نخوت و جنون می گردد.
۱۰۲- اراده به دوست داشته شدن بخودی خود و بدون اراده به دوست داشتن انسان را تبدیل به ديوی آدمخوار و شقی و جبار می سازد.
۱۰۳- تلاش برای دوست داشتن اساس تربیت پذیری و رشد معنوی بشر است.
--------------------
برگرفته از کتاب "سیر و سلوک عرفانی"
فصل دهم : الفبای تعلیم و تربیت
صفحه ۱۷۷
تاریخ تالیف کتاب: ۱۳۷۶-۱۳۸۸
اثر استاد علی اکبر خانجانی