بچه ها اول بگم من خیلی خیلی خیلی خیلی زیاد پسر دوستم .خیلی پسر بچه دوست دارم .
اولی رو حامله شدم رژیم سفت و سخت خدا بهم داد ، از همون موقع باز رعایت کردم و تو تمام دعاهام و نذرهام خواستم دومی هم پسر شه.نمیدونم چرا اصلا نمیتونم تصور کنم که مادر دختر بشم.همش تو ذهنم مادر پسر تصور کردم خودمو...
خلاصه گذشت و بعد ۴ سال از بارداری اول و راضی کردن همسرم مجددا باردار شدم با رعایت خیلی چیزها،اما نه کامل
به محض این که فهمیدم حامله ام نذر اسم محمد کردم و کلی دعا و نذر و نیاز و نذری و ... که اینم پسر سالم و صالح بشه ،تمام حالت هام هم برای پسر بود ،تیر ماه رفتم سونو آنومالی و گفت دختره....همسرم براش فرقی نمیکرد، اما من چرا.من خیلی دل بسته بودم به پسر،با خیلی ها که شرایط من رو داشتن حرف زدم تو برنامه گهواره،گفتن تا چند روز از سرت میره .اما الان دو ماه گذشته ،هنوز حالم خوب نشده،هنوز گریه میکنم،به خاطر همه نذر ها و توسل هایی که کردم و بی جواب موند،
اینم بگم هم زمان با من چهار تا از دوستام هم حامله بودن و هر چهار تا همشون پسر داشتن و بارداری مجددشون بود ،و باز هم بچه هاشون پسره ، و از خداشون هم بود که پسر شه چون میشناسمشون ... میگم خدایا پس اونا رو دیدی و دادی به من ندادی.....
حالم خیلی داغونه.بخدا ناشری نمیکنم .هی تلاش می کنم قبول کنم اما نمیتونم.باز نذر و نیاز میکنم که سونو اشتباه کرده باشه که خوب نیدونم محاله .اما واقعا نمیدونم چی میشه.اصلا نتونستم ارتباط بگیرم با بچه ام.تا میام حرف بزنم میزنم زیر گریه .
لطفا کمکم کنید .من چه کار کنم.