من اصلا آدم با سیاستی نیستم یعنی هر وقت هر کسی با رفتارش یا کارش یا حرفش تحقیرم میکنه بلد نیستم جواب بدم و همیشه حق با اونا میشه همش لبخند میزدم و خودمو تحقیر میکنم واقعا خسته شدم این ویژگیم باعث شده از خودم بدم بیاد تو اجتماع اصلا هیچ محبوبیتی نداشته باشم چ بار هایی شده ک حق با من بوده ولی طرف برده چون من ساکتم یا اگه میگم چرت میگم چ کنم مثلا دیروز تو عروسی یکی از بچه های اقوام دور ک باهاشون رو درواسی داریم با کفش پاشنه بلندش پامو لگد کرد فقط بهش گفتم عهه
بعد دوباره رفتارش و تکرار کرد پام درد گرفت ما کفش پام نبود چون عروسی داخل خونه بود
اما هیچی بخش نگفتم ک باز دعوا نشه خدایی نکرده مامانشم معلوم لود از اون آدمایی ک الکی از بچش دفاع میکنه چقدر بدم میاد از همچین آدمیایی
یا دیگران مسخره میکنن حالا با جملات متفاوتی ک همیشه همرو یادم نمیمونه کلا یاد ندارم از خودم دفاع کنم الانم ک دارم مینویسم الان اشکم در میاد از این ویژگیم چ کنم
