من این علائم داشتم
راه رفتن و فکر کردن و برا من افکار تکراری و نرسیدن به نتیجه بود فکر میکردم مشکلم راه حلی نداره همیشه بن بست بود و درنتیجه دوباره فکر و فکر و اضطراب
نهایتا خیلی وضعم بد شد حتی دچار توهم شدم
خانواده م بردنم دکتر تا یه جایی با توهماتم که قطعا برا خودم موجه بودن و بقیه در اشتباه سیر کردم از یه جایی به بعد چون قبلا رابطه خوبی با اهل بیت داشتم دستمو از تو توهمات گرفتن کشیدنم بیرون داروهام الان خیلی کمتر شدن و رو به بهبود هستم گاهی دچار حمله میشم ولی بازم خداروشکر خیلی بهترم
ما استان فارسیم و ی جای نسبتا کوچیک.تاحالا اقدامی نکردیم واسه درمانش.یعنی اصن نتونستیم بهش بفهمونیم مشکلی داری ک بخواد اجازه بده بستریش کنیم یا روانپزشک ببریمش.اینجوری البته خیلیم بد میشد همه می‌فهمیدن مشکل خیلی حادی داره و فک نکنم بابام اینو میخواست.البته که همه تقریبا می‌دونن چجوریه.بابام خودش همیشه مثال پسر رفیقاشو براش میزد و فک کنم او بدتر می‌رفت تو خودش
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
25 ثانیه پیش
26 ثانیه پیش
30 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز