چرا مردها انقدر لجباز و یک رای و بی درک هستن

از سختگیری زیاد پدره خودمو در اوردم

غذای جدا، همه چیز طبق ویتامین و .... بسیار گیر بودم رو هرررر چیزی

سره یه شکلات دعوا راه مینداختم که چرا دادین؟!

انقدر گیر دادم به همه، همه فراری شدن

تنها شدیم

خودم عصبی و خسته 

بچم تنها

مدام دعوا با همسرم

الان دیگه مثل قبل نیستم، اینهمه بچه آدم نیستن؟یا پدر مادراشون دوسشون ندارن مگه؟دیگه حساس نیستم

میزارم شاد باشن هم همسرم و بچم هم خودم با راحت گرفتن

بخاطر سختگیریات فرار نمیکنه؟

به نظرم چارش لجبازی نیست

یه تایمی بچه رو بده مادرت دو ساعت برید پارکی کافه ای جایی دوتایی حرف بزنید

تو مشکلاتتو بگو حرفای همسرتم بشنو

سعی کن جبهه نگیری اونم درک کنی، حرفاتم با طعنه و دعوا نگو

بگو الان پدر مادریم مسئولیم، تو کمکم نکنی من تنها نمیتونم، اون بچه همه کس و کارش امیدش من و توییم

دوتا هندونه بده بغلش

تفریحاتو بیشتر کن، محیط خونه رو شاد کن بزار دلگرم شه فرار نکنه

براش وقت بزار

همه وقتتو نزار واسه بچه

زندگیتو گرم نگه دار، نزار بفهمه همه چیت بچه ست و اون بود و نبودش دیگه برات مهم نیست

برنامه بچین برید تفریح سه تایی، بعضی وقتا حتی بچه رو بسپار خانواده دوتایی خلوت کنید

بچه نیاد که نباید زندگی تعطیل شه

چارش سخت نگرفتن

آی بگی سرده گرمه شبه روزه الان نریم بچه اذیت میکنه، گریه میکنه

دوتایی از پس همه چی بر میاین

فقط سخت نگیر و ارامشتو حفظ کن، این ارامش به همسر و بچتم انتقال میدی مطمئن باش

به خدا قسم همه همینجورن

دورووریای منم هستن

قدیمین دیگه، همینجوریم مارو بزرگ کردن

میبینی که سرومورو گنده ایم هیچیمونم نشده

بابای خودم به بچم اب میداد دکار گفته بود تا شش ماه اب نباید بدی، مادرم پیاز داغ یا هر غذایی بود داشت انگشت میزد میکرد دهن بچه و.....من اونموقع همش داشتم بحث میکردم باهاشون که حالیشون کنم کارشون غلطه، اخرم از پسشون برنمیومدم ازشون فاصله میگرفتم، اخر دیدم خودمم دست تنها عصبی خسته

ادم مجبوره از بقیه کمک بخواد

اون کارای اونا اونموقع برای من فاجعه به نظر میومد و فکر میکردم بچمو میکشن!

الان بچم چهار سالشه هیچیشم نشده،دیوار راستم بالا میره

حالا من ادم منظم، وسواسی، همه چی باید اصولی باشه!!!!

بچمم هم رفلاکس داشت هم آلرژی،

گذشت...

زیاد سخت نگیر به خدا هیچی نمیشه

بربری گذاشت یا ... عصبی نشو بگو بابا جون دندون نداره که بچه با خنده، نونو بگیر بزار کنار

دیگه حرص نخور و سخت نگیر

اونام نوه شونه دوسش دارن مطمئن باش، ولی فکراشون قدیمیه، با ما فرق میکنه

اونا به ما میگن سوسول!

دوست خودم بچش کولیک داشت

مادرشوهرش به بچه یه ماهه کره داده بود!

دور از چشم دوستم

اونم عین ما 

یعنی من کسیو ندیدم از این داستانا نداشته باشه

فقطم چارش سخت نگرفتنه و حرص نخوردن و دعوا درست نکردن

بچه رو بده شوهرت بزار نگه داره

بالاخره یاد میگیره همه چیشو

ولی ازش بگیری هی بگی نمیتوتی اون بی عرضه میشه تو بچه داری

و خیلی برای تو بد میشه

چون همیشه گردن خودت و از کل زندگیت میوفتی

یه ارایشگاه نتونی بری

خواهش میکنم

امیدوارم زندگیت عالی بشه