کار درستی کردی چون بچه معصوم اگه به دنیا میومد محکوم به زجر کشیدن بود اما از لحاظ روحی ضربه نخوردی یعنی خیلی سخت بود ؟
اولش گریه میکردم ولی بعد رفتم بچه های سندروم داون رو دیدم فرشته اند اونا جاشون تو زمین نیس جاشون پیش فرشته ها تو دنیای دیگه است اینجا برای زندگیشون مناسب نیس
بعدشم این بچه رو خدا داده خودش هم گرفت من راضیم به خواسته خدا 🖤
عزیزم بهت تسلیت میگم خدا بهت صبر بده متاسفانه منم خرداد امسال این اتفاق تلخ برام افتاد و در هجده هفته سقط کردیم، پرستار نفهم بچه رو گذاشت جلوی چشمم، جیگرم خون شد تازه من توی دستشویی سقط کردم به من گفت بگیر تو دستت بیا روی تخت خودم قبول نکردم، به من فقط قرص زیر زبونی میدادن هر دو ساعت دو تا قرص خیلی سردم میشد تشنج میکردم از لرز، شب سیاهی بود ده ساعت سقط من طول کشید، بمیرم برای بچم که نشد بدنیا بیاریمش نشد بغلش کنم، گفتم بچه رو نندازین سطل آشغال بدین ببرمش گفت خود بیمارستان دفن میکنه، بردنش سردخونه شوهرمم دیگه پیگیری نکرد، تا همین هفته قبل خون گریه میکردم عذاب وجدان زیادی داشتم بچم آخه تکون میخورد چجور میگن ولوج روح نداشته، درد بزرگیه الهی کافر هم براش پیش نیاد. جیگرم خونه، هنوزم یادش میوفتم بعد دو ماه میزنم زیر گریه. نمیدونم این چه مدل امتحان الهی بود برای ما.
هفته هجدهم با آمینوسنتز متوجه شدیم، منو تنها ول کردن توی یه اتاق خودشون رفتن خوابیدن، قرص زیر زبونی فقط بهم میدادن عصر بستری شدم، نصف شب سقط شد. منم مدام میرفتم دستشویی اونجا این اتفاق افتاد، زنگ خطر زدم بیدار شدن یکیشون اومد سراغم. خیلی ظلم کردن در حقم. مثلا بیمارستان خصوصی هم بود.
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز