دختر سومم رو باردارم... کمتر از دو ماه دیگه به دنیا میاد و همه چشم انتظارشیم... با اینکه بیشتر به خواست شوهرم بود و بی برنامه ریزی قبلی بود و اولا پذیرشش برام سخت ولی الان دیگه خیلی دوسش دارم... دختر اولم پنج سالشه و دومی دو و نیم ساله و هی میگن کی به دنیا میاد...
درسته سختی و هزینه داره بچه های پشت سر هم ولی هیچ وقت زحمتی برای بقیه نداشتیم... خودمون سرویس شدیم ولی تا الان راضی ایم...
ولی تو بارداریم همه تیکه میندازن... هی تو تنهایی خودم اشک میریزم همش میگم بقیه چی در موردم فک میکنن... خودم ارشد دارم و دارم برای دکترا میخونم... همش میگم نکنه بقیه فک کنن چقد این دختر بی فرهنگه هی بچه میاره
امروز دخترخاله همسرم که به بچه بزرگ داره تو کروهشون گفت یکم به جای کمیت رو کیفیت بچه ها کار کنین... خیلی دلم شکست ... من از همه چیه خودم میزنم که درست بزرک بشن بچه ها... تا الان هم همینجور بوده و خدا رو شکر از فاصله کم دو دختر اولم راضی ایم
چه جوری انقد راحت قضاوت میکنن و دل میشکنن... شما جای من بودین چی جواب تیکه ها رو میدادین؟
