خانو ما اگه یه وقت

بله قطعا

من صد در صد انجام میدم براش

آره بابا مثل بچمه پاره تنمه

اره با جون و دل ولی از همسرم مطمعن نیسم این شرایط کنارم میمونه یا نه چون ی پریود ساده میشم یا میگرن دارم سردرد میشم بجای این ک همدلی کنه بدتر ناراحتی ایجاد میکنه همون روزا

اینم همینجوریه شبو روز بیخ گوشم حرفای عاشقانه میزنه خیلی خوبه رفتاراش با من هرچی بخام سه سوته فراهم میکنه از خودش میزته خرج من میکنه ولی نمیدونم چرا طاقت بیماری نداره پریود میشم انگار اونم پریود شده یا مثلا گاهی سردرد میگرنی ک میشم باید دوروز بگذره تا خوب بشم دوروز میوفتم تو رخت خاب میاد چپ میره راست میره غر میزنه یا یه جمله تکراری ک هوووف توام ک همیشه سرردردی! اینقد دلم میشکنه اون روزا

شاید چون نگاهشون ب زن ابزاریه ولی ما خالصانه دوسشون داریم بدون توقعی

بنظرم یکی از دلایلی که مادر جایگاه خیلی بالایی داره .همینه که فداکاری هایی میکنه که هیچ احدی برات حاضر نیست بکنه .

هرچند الان میگن از مادر تقدس زدایی کنید تا زن ها مجبور به فداکاری های کور کورانه نباشند و اوناهم از حق زندگیشون استفاده کنند برابر با بقیه .

ولی میدونی این سال‌های اخیر که به آدما دارن یاد میدن منطقی و بی احساس باشن .زود ترک کنند زود جدا بشن و قید بزنن دنیا خیلی زشت و بی رحم تر شده ....

نمیدونم شاید این رویکرد جدید تو بلند مدت جواب بده و آسیب هایی روانی کم بشه یا بالعکس . بهرحال هرچیزی زیادیش سمِ حتی محبت .

من اینکارو برای همسرم میکنم چون قدرتش رو دارم لابد .

من تربیت شده مادرمم که کلی خاطره داریم از پرستاری کردن از حیوونای آسیب دیده و رسیدن به گیاه ها و مهربونی با دشمن خودت چونکه زمین‌گیر و مریض شده ‌

این ارزش نهادینه شده تو شخصیت منه .براش آماده شدم عمری.

اما آیا شوهرمم باهمین ارزش ها بزرگ شده و روحش به این درک و بزرگی رسیده ؟ عشق یعنی شدت علاقه .بنظرم صرفا شدت علاقه سبب بزرگی روح و قلب نمیشه . 

کلا عشق در برابر انسانیت هیچی برای گفتن نداره .

مرتبط با تربیت اش هست . یعنی احتمالا تو خانوادشون چنین با خودش وبقیه موقع کسالت رفتار می‌شده.  مردا بیشتر اینجوری میشن چون کلا از کودکی وقتی آسیب دیدن همه بهشون گفتن مرد که گریه نمیکنه .چیزیت نشده تو مردی شدی برای خودت . در واقع انکار شده آسیب هاشون و درد هاشون 

حالا فاقد حس همدردی شدن

ربطی به میزان عشق اش نداره .

شاید همینطور باشه شوهر من بچه اخره و اصلا هیچ‌توجهی ب خاسته هاش و احساساتش نمیکنن همیشه سرکوبش کردن هیچوقت ندیدمش بهش محبت کنن هیچوقت جز اولویت ها نبوده همیشه طرد شده از سمت خانوادس

صددر صد

اره دیگه عشق و دوست داشتن که فقط برای سالم بودن نیس اینجا هاس که آدم عشقش معلوم میشه

ن بابا من میخام زندگی کنم ن پرستاری