دیروز بهش یادآوری کردم که رسیدن به آرزوت محال نیست

با این که خونم همیشه تمیزه و برق میزنه اما کابینتهای سفیدم همیشه جای انگشتهای کوچیک و تپلی دختر دو سالم روشه،دقیقا یک سال پیش بود که با جاریم(دخترعمومم هس)نشسته بودیم و تا کار سابیدن کابیتها روتموم کردم دخترم تاتی تاتی رفت و انگشتاشو بازم مالید به کابینت منم محکم بوسش کردم و گفتم عزیز مادر بازم گند زد،جاریم که تنبلی تخمدان شدیدی داشت و سالهاست بچهدار نشده چشماش پر از اشک شد و گفت:یعنی میشه یه روز منم بچه داربشم و اینجوری خرابکاری کنه و از خرابکاریش قند تو دلم آب بشه؟با اینکه بینهایت دلم براش سوخت با شوخی همیشگی بهش گفتم،باشه توم انگار قراره تا ابد بچه دار نشی و موضوع رو عوض کردم،الان یک سال از اون روز گذشته،دیروز تو آشپزخونه با جاریم نشستیم پای حرف زدن،دستای کوچیک نوزادیش رو با آب خیس کردم(جاریم بالاخره بچه دار شد و الان یه ماهشه)بردمش نزدیک کابینتا و جوری که دردش نگیره دستش روفشار دادم رو در کابینت ،جای انگشتای کوچیک و قشنگش افتاد رو در کابینت ،جاریمو نگاه کردم که با یه لبخند بزرگ،به پهنای صورت اشک میریزه،میگن قشنگ ترین خنده ها خنده ای هستش که با اشک همراه این یعنی توی اون لحظه خوشبخت ترین ادم دنیای