از حضرت صادق علیه السلام مروی است که رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود:
«کسی که شراب را پس از آن که خداوند به زبان من حرام فرمود، بنوشد شایسته نیست هنگامی که به خواستگاری بیاید، با او ازدواج شود و شفاعتش پذیرفته نیست و گفتارش نباید مورد تصدیق و گواهی واقع شود و نباید او را امین دانست و کسی که او را مورد اطمینان دانسته و چیزی به دستش بسپارد، از خداوند برای او ضمانی یا عوض و پاداشی نیست».[1] و فرمود: «کسی که دخترش را به شرابخواری بدهد، پس با دخترش قطع رحم کرده است».[2]
نیز فرمود: «کسی که دخترش را به شرابخواری تزویج کند، مثل این است که دخترش را برای زنا دادن از خانه بیرون کرده است».[3] و نیز فرمود: «اگر شرابخور مریض شد، به دیدنش نروید و اگر بمیرد به جنازه اش حاضر نشوید».[4]
پی نوشت
[1] وسائل الشيعة: 25/ 311/ ح 5.
[2] همان/ 312/ ح 7.
[3] من لا يحضر الفقيه: 4/ 58/ ح 5091.
[4] وسائل الشيعة: 25/ 312/ ح 8.