دوستی دارم که فامیلم هستیم
ایشون تکه کلامش بدبخت و بیچاره است
مثلا میخواد بگه بچم مریض شده میگه بدبخت، پسرم مریض شده
میخواد بگه حقوقمون رو هنوز واریز نکردن
میگه من بیچاره هنوز حقوق شوهر بدبختم رو ندادن
هر بار به خنده بهش گفتم فلانی این کلمات رو استفاده نکن
ولی انگار ملکه ذهنش شده و نمیخواد تغییری در کلامش ایجاد بشه در واقع تلاشی نمیکنه
همش میگه آخرش بچه هامون بدبخت میشن.منم گفتم در مورد بچه های من لطفا این جمله رو به کار نبر
باورتون نمیشه هر چقدر هم تلاش میکنن به هیج جا نمیرسند
مدام بیماری ،مدام بدبیاری
شوهرش بسیار پرتلاش و اکتیو
همین خانم هم به شدت قانع و کم توقع
یه روز یکی میزنه به ماشینشون فرار میکنه
یه روز دیگه یه اتفاق دیگه
هر چقدر بهش میگم کلمات انرژی دارن حداقل پیش بچه هات نگو که اونام یاد بگیرن اصلا انگار که نمیشنوه
برعکس دوست دیگه ام خیلی مثبت نگره
همیشه از کلمات مثبت استفاده میکنه همش میگه خدا رو شکر ایشالله یه پولی جور میشه یه سفر توپ میریم همون موقع به شوهرش پاداش میدن ، میرن سفر و حسابی لذت میبرن