سلااام عزیزان
چنتا نکته که از زندگی خودمه به اشتراک بزارم شاااید به درد کسی خورد
شاید یادتون باشه ما اومدیم خونه خودمون و کلا محل زندگی و مدرسه و ...تغییر کرد
خدا رو هزار مرتبه شکر همه چی خوبه
مدرسه دختر بزرگم یکی از بهترینهای شهرمون بود و گرون ،خیییلی خودشو مقایسه میکرد ،گفت دیگه اون مدرسه نمیرم
نکته مهمش همینه بچه ها رو بزاریم جایی که فاصله طبقاتی داریم آسیب زننده اس
مدرسه منطقه خودمون بهتره تقریبا تو یه لول هستیم
منم واسه مدرسه و محل زندگی حساسم هر جایی نمیتونم زندگی کنم ولی نه با تفاوت زیاد اقتصادی و ....
قضیه رو متوجه بشید بگم که ما تحصیلکرده ایم ،ماشین خوب داریم ،همسرم عضو انجمن اولیا مربیان بود ،خونمون بالا شهر بود دخترم هر چی میخواست مهیا بود
ولی باز میگفت اونجا جای من نیست ،که درست میگفت
همونجا هم بچه هایی بودن که درست درس نمیخوندن
کلاس رو میپیچوندن
لزوما رفاه کامل اقتصادی آینده بچه رو تضمین نمیکنه
یکی بود تک فرزند کلاس یازدهم که هنوز شب ادراری داشت
درس هم ضعیف ،مادرش استعفا داده بود از پرستاری که بیشتر به بچه برسه ولی نتیجه نداده بود
من هم دیروز متوجه شدم تو تا دختر خانوم تو روستا که از فامیلای همسرم هستن بهترین رشته روزانه و دولتی قبول شدن که خواهر هستن
بدون امکانات خاص
سه تا بچه هم هستن
تجربه من اینه که خییییلی حساس نباشیم آخه خودم همش تلاش میکردم و دنبال مدرسه خاص بودم
ولی الان تو مدرسه جدید حالش بهتره ،باشگاه نزدیک خونمونه پیاده میره،مدرسه هم همینطور ۱۰ دقیقه راهه که برگشتن پیاده مییاد حالا بارون و ...باشه که اسنپ میگیریم یا میرم دنبالشون
با خواهرش با همن
خیلی عالی یه مستقل میشن ،رابطه و مهارت اجتماعیشون بهتر میشه
محله جدید براشون عااالی بوده خیلی راضی ان
ما آدما یه چیزایی رو تو ذهنمون بزرگ میکنیم ،شاخ و برگ میدیم و باور میکنیم و به شدددت روش تعصب داریم ،از موضع خودمون کوتاه نمییایم و فک میکنیم دانسته های خودمون کااااملا درسته
نه اصلا اینطور نیست
به خودمون فرصت اندیشه های جدید
و موقعیت جدید بدیم از تغییر نترسیم
فک نکنیم بچه ها باید لای پر قو بزرگ بشن کمی سختی لازمه.
تا بتونن از پس زندگی بر بیان
اگه موقعیت شغلی و ....براتون پیش اومد درنگ نکنید محل زندگیتون رو تغییر بدید تا فرصت بهتر و پیشرفت داشته باشیم
من خودمو اسیر مدرسه بچه کرده بودم
یه کار بر بود میگفت همسرم سالها ست بیکاره نمیخوام تهران رو ول کنم میخوام بچه ام از امکانات تهران استفاده کنه فک کنم بچه زیر ۶ سال بود
با احترام این افکار کااااملا اشتباهه
من خودم سالها تهران زندگی کردم ،پیشرفت نداشتم اومدیم شهر خودمون و خیییلی عااالی شد واسمون
الانم که محل زندگیم تغییر کرده میگم خدا راه بهتری رو جلو پام میذاره و خیییلی حس خوبی دارم
تنوع هم خوبه محل زندگیمون رو تغییر بدیم حالمون بهتره
آخه عمر ما آدما کوتاهه لذت ببریم
من الان یه منظره جدید و قشنگ از تراسم میبینم
باشگاه نزدیک خونمه،همه چی جدیده،خونمو باز سازی کردم
و حال روحیمون خیلی خوبه
با آرزوی بهترینها برای همه از ته ته دلم