طلاق کمکم کنید لطفا تروخدا

کاری کن کتکت بزنه  مدرک جمع کن 

چرا مگه چطوریه 

یعنی هیچ راهی ندازع؟ این ک من میبینم بچه ها رو ازت میگیره

پس بمونو و بساز یا مهرتو ببخش

طلاق مشکلات خاص خودشو داره مخصوصا وقتی بچه هم پاش وسط هست 

اول فکر کن دوم برید مشاوره سوم اگر نشد مهریه رو اجرا بزار که تحت فشار قرار بگیره 

بازم میگم طلاق راهکار آخره.  ضمنا بچه تا ۷ سالگی پیش شما میمونه 

کاش وقتی اختلاف دارید بچه دار نشید . بچه ها گناه دارن

عزیزم جدا نشی تنها زندگی بکنی و یاجدا بشی ، میتونی مسیولیت دو تا بچه رو به گردن بگیری . گذرا داخل یدونه  تاپیکت رفتم . احساس میکنم چون وجود فیزیکی پدرشون تو خونه نیست بود و نبودش برات فرق نمیکنه و واسه اون تصمیم به جدایی و تنها زندگی کردن داری والا اونجوری که در نظر بگیری شاید الان هم بیشتر اوقات تو خونه شما تنها هستین و همسرتون نیستن .‌‌‌‌‌‌‌‌بنظرم چون درکتون نمیکنه و هیچ احساسی به خونواده ندارع و...‌‌‌‌‌‌‌‌‌روابطط سرد شده شما این تصمیم رو گرفتید و روابط سرد هم باعث شده که شما قیدشو کلا بزنید . حالا این برداشت من بود و نظرم  راجب جدا زندگی کردن  اینکه به درد نمیخوره جز اینکه کارات بیشتر میشه الان اگه یه کاری رو بگی انجام نده اونوقت هیچ انجام نمیده  و اگه شاکی باشی میگه خودت خواستی و باید این شرایط رو قبول بکنی.‌نمیدونم مشاوره کارساز هست یا نه ؟؟ ولی تجربه ام با سنی که دارم میگه اگه واقعا ازش خسته شدی باید بری و پشت سرت رو نگاه نکنی چون با تغییر مکان بدون جدا شدن چیزی عوض نمیشه جز اینکه خودتون ، خودتون رو پیش  دو سه تا همسایه و یا مدرسه بچه و...زیر سوال میبرید . معذرت اگه رک‌نوشتم. 

والا من که از زندگی شما چیزی نمی‌دونم پسرت خیلی کوچیکه ، دخترت 9سالشه انگار گفتی . اگه واقعا تحمل کردنش سخته و ایرادی داره که نمیشه حل کرد بنظرم جدا شدن بهتره ولی اگه میدونی و میتونی اخلاقشو تا حدودی نه کلا تغییر بدی فعلا به  جداشدن فکر نکن . چون که جدا شدن هم به این آسونی نیست مشکلات زیادی بعد اون هست بخصوص اگه حامی پدر و مادر نداشته باشی خیلی کارا برات سخت میشه . هیچ مردی هم عزیزم بدون کامل نیست خیلی هاشون و بیشترشون ، ایراد دارن تحمل زن ها ، زن واقعی نه هر کسی نسبت به مردان بیشتره منظور تو سختی ها و....بیشترشون بچه ننه ،لجباز و عقده ای هستن که فقط زبونشون هم به خونواده ی خودشون درازه و تو بیرون خلاف این . کلا هیچ کس عزیزم بی ایراد نیست خودت، یه روز بشین ببین بین بد و بدتر  چیرو انتخاب بکنی بهتره .‌‌‌‌‌اگه بچه ها نبود میگفتم برو یه درصد هم نمون و برو یه چن مدت هم تو آرامش به خودت ، درس ، یا هنری یا شغلی برس ولی الان بچه داری بازم نمیگم بمون و پیش بچه ها طوری بشه همیشه جر و بحث باشه و اعصاب بچه ها خراب بشه . فقط یه تصمیم گرفتی به عواقبش هم فکر بکن و تو وسط راه جا نزن چون مسئول دونفر دیگه هم هستی. فقط تموم هم کردی بوقتش کسی هم خواستگار از هر لحاظ عقلانی نه احساسی خوب بود بعد یکی دو سال  باید ازدواج بکنی چون تنهایی سخته . ببخش اگه زیاد نوشتم. 

اگه یه مدت دنبال آرامشی برو خونه ی پدر و مادرت اگه شرایطشون خوبه با بچه ی کوچیک  مسافرت رفتن سخته والا مسافرت هم  تو روحیه تون تاثیر میذاشت.