پسرم وقتي دنيا آمد يه بيضش تو كانال مونده بود خيلي سخني كشيدم شش ماه به معني واقعي كلمه زجر كشيدم تا بچه رو تو شش ماهگي عمل كردن و بيضش آمد پايين ولي من بعد از اون ديگه آدم سابق نشدك الانم ارامبخش ميخورم هميشه نگران آينده بچم هستم اون روز به روز بزرگ تر و با مزه تر ميشه ولي با دل خودم چه كنم؟! من بعد از يه سقط و نه ماه استراحت مطلقي و كلي امپول به اين بچه رسيدم گاهي با خودم احساس گناه ميكنم كه چرا اينقدر به نگه داشتن بارداريم اصرار ميكردم شايد بايد ارامش خودمو حفظ ميكردم و ميسپردم دست خدا
داداش منم اینجوور‌بود ۷سالگی عملش کردن خداروشکر سالمه نگران‌نباش.خیلیا اینجورن
دکترش چیزی درمورد اینده گفته؟
خدا به حق این ماه بچتو کاملا سلامت کنه منم ۴ساله ازدواج کردم بچه دار نمیشم و این روحا آزارم میده می‌دونم حقمه می‌دونم منفعتمه می‌دونم امتحان خداست با اینکه راضیم به هر چی که خدا بخواد ولی گاها تو دلم خیلی احساس غصه میکنم دست خودم نیس
خیلیا تک بیضیه ای هستن بعد اینکه خداروشکر کن سالم و سلامت جلو چشمته به این فکر کن بزرگ شه ازدواج کنه بچه دار هم بشه بعد واقعا نمیسوزی از این که عمر خودتو لحظه به لحظه زندگی خودتو خراب کردی؟؟؟
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز