سلام.من ۱۸سالمه و هیچ دوستی ندارم دلیلشم درون گرایی خودمه و تو تنهایی احساس آرامش و امنیت و راحتی میکنم ولی بعد اینکه اومدم دانشگاه فهمیدم که دوست داشتن چقد لذت بخشه کسی که حالت رو بپرسه،دوستانه تفریح کنن برن بیان،دوستانه درس بخونن،دوستانه ورزش کنن،با اکیپ دختر برن بیرون ،کسی که هواتو داره و....
ولی من همیطور که گفتم در پیدار کردن دوست تا سلام خوبی؟پیش رفتم و برای هیچکی مهم نیست که من زنده ام یا مرده.اصن اگه مرده م یکی به یادمه.
هیچکی منو هم تحویل نمیگیره محل سگم بهم نمیدن
اگه میشه یه راهنمایی به من بکنید اشکال از منه یا نه؟
