منم همچین چیزی برام پیش اومده سالهای اول ازدواج شوهرم ی بار داش تعریف میکرد بعد گف بجان پدرم که عزیزتر از اون کسی نیس گفتم من چی گفت هر کسی جای خود ولی پدر و مادر تو زندگی ادم جایگاه دیگه ای دارن.ی بار اومد تعریف کرد که همکارم گفته مدام با خانمم بحث داریم خانمشو فحش میده میگه خانم ی نسبت اکتسابیه که با ی امضا میاد تو شناسنامه با ی امضا حذف میشهولی پدر و مادر خواهر برادر پیوند خونی با آدم دارن منم گفتم چ بی منطق گف خوب فکرشو بکنی بی منطقم نیست دیگه چیزی نگفتم از این حرف سالها گذشته ولی عمرا فراموش نمیکنم.همیشه پیش شوهرت ی جوری وانمود کن که پدر و مادر و...از همه دنیا عزیزترن
دقیقامیگفتی اونیکه برات میمونه منم بدبخت
بگو پس برو با همون ننت ازدواج کن
حالا یه غلطی کرده غصه نخور شوهرمنم گفت مادرمو از خداهم بیشتر دوست دارم ومیبینمم دوست داره خب به درک خودم که خودمو دوست دارم مامانمم دوست دارم همین برام کافیه
این‌زندگی دیگه زندگی بشو نیست
اون شوهر هنوز به بلوغ نرسیده!
شوهر منم همیشه مادر دوست بود 11سال تمام مادرش رو روی تخم چشاش گذاشت مادرشم همش در حال سو تستفاده بود و دعوا انداختن بین ما
من که حلالش نکردم و نمیکنم دو سال مرده و تازه میفهمم زندگی یعنی چی
همیشه روزی یه بار از نزدیک قبرش با ماشین رد میشم ولی تا به حال تو این دو سال یه بار فاتحه براش نخوندم اگر دنیایی باشه بایذ بیاد تقاص بده
چرا حس میکنم یه چیزایی رو نمی گین ، فقط رفتار اشتباه شوهرتون رو میگین نمیشه که همیشه یکی مقصر باشه
