سلام دوستان دختر من کلاس اوله ،چندروز پیش مامان همکلاسیش من و سه تا از مامانای دیگرو دعوت کرد خونش با اینکه دوست نداشتم برم ولی سر رودربایستی رفتم،دختر این خانم از وقتی وارد مدرسه شده یکسره داره گریه می کنه واین خانم به خاطر همین مارو دعوت کرد بریم خونش،دختر من هم با یه دختری دوست شده بود و با بچه های اینا هم حرف میزدن،ما رفتیم خونشون (من اهل رفت و آمد با غریبه نیستم)بچه ها تو اتاق بازی می کردن که دختر من با یه جیغ بنفففشش اومد سمت من که منو زدن منم پاشدم رفتم تو اتاق که ببینم چی شده که همه بچه ها گفتن که همین دوست صمیمیش زدنش و..دخترمم گریه می‌کرد ..که مامان این دوستش اومدسمت دخترش با عصبانیت که بزنتش که من گفتم شما برو بیرون من ازشون میپرسم از اونجایی که خانمه عصبانی بود هی می خواست بیاد داخل اتاق من درو بستم وارد بچه ها پرسیدم چه خبر شده که متوجه شدم دختر من داشته صحبت می‌کرده دختر میزبان برمیگرده بهش میگه آروم صحبت کن و من با تو دوست نیستم که پشت اون ۳تا بچه دیگه هم میگن ودختر من متاسفانه نقطه ضعفش این کلمه س و اینا هم فهمیدن و اذیتش می کنن ،دخترم می خواسته بیاد به من بگه که همین دوست صمیمی دختر پای دخترمو میگیره که نیاد به من بگه دخترم می خوره زمین وبقیه بچه ها همه میگفتن دختر منو زده ...خلاصه من اومدم بیرون و گفتم داستان از این قراره که یهو یکی از مامانا پا شد رفت تو اتاق و گفت چرا به بچه های ما استرس میدی و رفتی بالاسرشون و...درحالیکه من به بچه هاشون چیزی نگفتم و فقط هم دختر خودمو دعوا کردم بحثمون شد و مامان اون یکی دوست صمیمیش پاشد رفت بماند همه دختر اونو تحویل گرفتن و بوسش کردن حتی میزبان ورفتارشون طوری بود انگار منو دخترم مقصریم بعد ما برگشتیم خونه بماند من چقدر به دخترم بدوبیراه گفتم و خودمم کلی گریه کردم و زنگ زدم از مامان دوست صمیمیش معذرت خواهی کردم و میزبان که مهمونیش خراب شده بود (نمی‌دونم کارم درست بود یانه)میزبان هم دخترش دوست داشت با دوست صمیمی دخترم دوست شه که الان با اون دوست شده و به دخترمن هم محل نمیدن حتی هردو گریه کردن جامون کنار هم باشه،الان من خیلی ناراحتم که رفتار من باعث شد این اتفاق بیفته قبلش هم یه اتفاق دیگه افتاده بود برا دخترم ناراحتم میترسم تنها بمونه
به چه چیزا اهمیت میدی
یاد بده دخترت تنهایی یک نعمته والا
اعتماد به نفس درونش جوونه بزنه
گور بابای همشون
خونه ی همکلاسی دیگه چه صیغه ایه
خیلی شورش کرده بودی
دیگه لازم نبوده که زیر زبون بچه هارو بکشی
همون موقه بدونِ سوالو پرسش میرفتی میگفتی بچه ها باهم دوست باشین دعوا نکنین.
من همین کارو میکنم فقط میرم به اون بچه میگم باهم دوست باشین و اوناهم میان دوست میشن بدون دردسر.اونا بچه ان به هیچی قهر میکنن به هیچی اشتی میکنن
هم اول کارِ شما اشتباه بوده سوال جوابشون کردی،همم کارِ اون‌مادری که قهروناز کرده حالا انگار چی شده.تو هم بااونیکه قهر کرد حرف نزن قتل که نکردی.
دختر منم دوست یابیش ضعیفه
و الان تنهاست
فکر کن پایه ی هفتمه
ولش کن بزار خودش از عهده ی کاراش بربیاد
بنطرم نیاز نبود حس بازپرسی لگیری همون موقع میگفتی باهم دوست باشید و ازین جملات میرفتن اتاق مشکلشونو حل میکردن
شما خییلی مسله رو بزرگ کردی
به هیچ عنوان تو بازی بچه ها دخالت نکن
بزار خودش از پس خودش بر بیاد
من فقط میگم با هم کنار بیایین یا اگه بچه کوچیکی باشه میگم اون کوچولو هواشو داشته باشین همین
رفت و امد با دوستاش هم اشتباه
فردا هم میخوای تو جامه بری دنبالش مواظبش باشی دختر باید قوی بار بیاد
خود من هم دختری که بچه ها میگفتن دختر منو زده بوسیدم و به مامانش هم گفتم لطفا به دخترت چیزی نگو،من به خاطر این به اتاق رفتم چون این خانم اصرار داشت بدونه که چه خبره وارد اونجایی که عصبی بود ترسیدم دخترش رو بزنه خودم اینکارو کردم،من به خاطر دیگران همیشه خودم رو خراب میکنم قبل این هم دخترم به من یه بار گفت مامان دوست صمیمیم نمیذاره من بابقیه بچه ها حرف بزنم ومیگه یابامن باید باشی یا بااون دوتای دیگه منم برای اینکه از دست ندم دوستم رو به اونا گفتم با شما دوست نیستم،حالا خدا شاهده من به خاطر اون دوتای دیگه که مثلا با ماماناشون دوستیم ومیگفت دخترم تنهاس به مامان دوست صمیمیش گفتم که اون با دخترش صحبت کنه وتاکید کردم که نگه من گفتم این خانم رفت جلوی بچه زنگ زد به من!!!!حالا من هی میگم جلو بچه چرا زنگ زدی من نمیخواستم بفهمه که باعث سردی بین اون و دخترم بشه،که همه کاسه کوزه ها سر دخترم شکست و واین خانم و مامان دیگه هم گفتن دختر تو نمیذاره این دختره با بقیه دوست شه درحالی که داستان از اون قرار بود که بالا گفتم که به خاطر این دختر دختر من به بقیه این حرفارو زده بود وهمه دختر منو مقصر دونستن،وحتی اولش می خواست جای دخترشو عوض کنه ومیگفت دختر من نمیذاره دختر تو راحت باشه و...که من ناراحت شدم گفتم من این حرف روزدم به خاطر بچه های دیگه این چه کاریه میکنی آخه عذاب وجدان داشتم کار من باعث شد این اتفاق بیفته
نمی‌دونم یه هفته گذشته هنوز دارم اذیت میشم اعصابم بهم ریخته دخترم دیروز میگفت مامان محلم نمیدم گفتم مامان برو بچه های دیگه دوست شو پارسال هم تو پیش دبستانی هم کلاسی های نقطه ضعفش رو فهمیده بودن و همش اذیتش می کردن امروز می خوام ببرمش بازی درمانی ،موثره به نظرتون؟ از صبح تا شب هم میگه مامان بازی کنیم ومن شدیدا بی حوصله ام و نمی‌تونم بازی کنم
حالا که گذشته ولی کلا هیچوقت خودت و بچتو فدای دیگران نکن.از اولم نباید مهمونی رو قبول میکردی،دوست پیدا کردن یا نکردن بچه‌ی میزبان فقط به خودشون مربوطه.الانم نگران نباش،اونا بچه هستن،اگه بزرگترا آب تو آسیابشون نریزن،چند روز دیگه با هم آشتی میکنن.یا نهایت دوست جدید پیدا میکنه.
والا دخترم با یه جیغی اومد منم حرفی نزدم فقط پرسیدم چی شده که توضیح دادن ومگفتم باهم دوست باشین وبازم من چیزی نگفتم خانومه اومد با سرو صدا که دخترش رو بزنه و .. شما باشی کسی بچت رو بزنه چیکار می کنید ؟؟چون واقعا من نمی‌دونم دخترم اومد بهم گفت کسی زدتش چیکار کنم ؟میترسم سرخورده و مظلوم بشه
نه زیاد حساس نباش.اتفاقا وقتی میری از بچت طرفداری میکنی و میخای حقشو بگیری،بچت یاد میگیره که فقط تو حقشو از بقیه بگیری و اتفاقا اینجوری بیشتر سرخورده و نابلد بار میاد.
همیشه پشت تو قایم‌میشه بری حقشو بگیری.
به خودش بگو از حقش دفاع کنه.
من دخترم زیادی دفاع میکنه بخدا راضی نیستم.اتفاقا دوس دارم بیشتر اروم باشع سرش تو کار خودش باشه
آره واقعا ...مامانه که دخترش خمش گریه می کرد ناراحت بود دخترش دوست صمیمی نداره الان که دخترش با دوست دخترم یه جا نشستن پیام گذاشته خیلی خوشحالم دخترم دوستیابیش آنقدر قویه و همچین دوست مهربونی پیدا کرده و به خاط نشستن کنار هم آنقدر گریه کردن !!!!!!یعنی آدم می مونه ها همش فکر میکنم زیادی ساده ام
من از جیغ این ناراحت میشم میگم به خاطر دادوبیدادت همه فکر میکنن تو مقصری ،الان همین خانم میزبان که دخترش یه سره گریه می کنه برگشته به من میگه فکر میکنم دخترت زباد تو جمع نبوده!!!!درحالیکه خانواده همسر من خانواده پرجمعیتین ولی همه واقعا هواشو داشتن مثلا تو جمع به زور به دختر عمش که نوجوونه میگه باید با من بازی کنی؟
انگار بلد نیست چیکار کنه مقصر خودمم هستم پارسال همش بهش مبگفتم چی کار کن نذاشتم خودش فکر کنه