حس می کنم زیادی خودم وقف زندگی متاهلی کردم

بهت پیشنهاد میدم این پروسه رو‌خیلی آروم شرو کنی جوری که اصلا نفهمن کم کم رو برنامه ت مسر میشی و همه میدونن که اصلا امکان نداره (مثلا) بی خیال باشگات بشی و کنسل شدنی نیست(مگر تو شرایط اضطراری چون باید مواظب باشی از اون ور بوم نیفتی مثلا خدایی نکرده همسرت پاش شکسته تو بگی نه من حتما باید با دوستام برم‌بیرون یا برم باشگاه سعی کن حس خودخواهی زیادی توت رشد نکنه) .. و سعی کن اول رو‌خودت کار کنی به اونا کاری نداشته باش چون مثلا من خودم حال باشگا رفتن ندارم یه چیزو بهونه میکنم که نرم..پس اول خودت درونی رو برنامه ریزی هات مصمم شو‌..بعد می بینی اونام با برنامه ی تو هماهنگ میشن..

دقیقا مث من،خودمو درگیر قسط و خرج و....کردم

هیچکی هم قدر نمیدونه

میخوام برا استخدامی شرکت کنم کل روز درگیر بچه هام شب هم کتاب باز میکنم از خستگی نه تمرکز دارم نه حواس

شوهرمم ای چیزا اصلا براش اهمیت نداره

از عکس پروفت مشخص ولی همه مون یه بار زندگی می‌کنیم هنوز دیر نشده ترمز کن و از ابن به بعد خودتو بزار سرسبد  چون این حس چن سال دیگه بیشتر اذیتت میکنه جالب اینجاست هرچقدر خودتو وقف کنی و به درودیوار بزنی اونا متوجه نمیشن 

دختر خودمم و خودمم😂😂

انصافا بانمک و اموزندس من و پسرمم خیلی دوس داریم🥰

ازه تو‌برنامه کودک های پویا بهترینشه