من پدرم تحصیلات و موقعیت اجتماعی خوبی داره اما همیشه احساس می کنم نگاه از بالا به پایین داره، و با اینکه من مستقل و جدام اصلا آدم حساب نمیکنه منو که بخواد نظری یا چیزی بخواد توی چیزای خانوادگی
خودش رو از همه لحاظ عاقل ترین و بهترین میدونه و همیشه با ما جوری رفتار کرده که انگار هیچی حالیمون نیست، و همینطور خیلی توقعاتش بالاست، مثلا من یک موفقیت بزرگ توی دانشگاه کسب کردم که حتی بهم تبریکم نگفت به نظر خودش اصلا چیز خاصی نبوده
همین مساله باعث شده من اعتماد به نفسم به شدت کم باشه و همیشه خودمو کمتر از بقیه ببینم و همیشه در پی راضی کردن دیگران باشم....
