تنبلی در درس خواندن

مسئله من سر کنکور و خونوادم و توقع آن هاست

من تا قبل از کنکور بسیار درسخون بودم ولی سال کنکور از درس زده شدم و خیلی اوقات نقش بازی میکردم که درس میخونم حالاتی از افسردگی هم داشتم نزدیک کنکور به خونواده گفتم چیزی نخوندم و اونا کمی سرزنش کردن و اجازه دادن یک سال دیگه پشت کنکور بمونم امسالم دقیقا مثل پارسال شد من هیچی نخوندم شاید ۸ ساعت تو اتاقم بودم و زل میزدم به دیوار و میرفتم تو تخیلات خودم بقیه ساعات روزم تو دنیای مجازی میگذروندم تا زندگی خودمو فراموش کنم کلا دیگه شوقی برای درس خوندن نداشتن بابا و مامانمم خبر ندارن من هیچی نخوندم صبح تا شب بهم میگن دکتر توقع دارن امسال حتما قبول شم (عموم هم وکالت دانشگاه تهران قبول شده هی اونو میزنن تو سرم) یک ماه دیگه کنکوره من چه غلطی کنم

مامانمم میگه پزشکی قبول نشی نمیخوام بری دانشگاه بیا ور دلم بشین یا بابام هم میگه رو سفیدم میکنی یا نه صبح تا شب فشار رومه منم اصلا هیچ هدفی تو زندگیم ندارم حوصله هیچ کاریو ندارم دلم میخواد از دست همه فرار کنم از پدر و مادرم متنفرم که منو زجر میدن جوری از درس زده شدم نمیتونم یک کلمه بخونم در حالی که قبلش با همه وجود میخوندم 

الانم قصد دارم خودمو از این زندگی خلاص کنم  از شر این همه استرس خلاص شم صبح تا شب کارم شده گریه نمیدونم قبلا واقعا چه جور این همه درس میخوندم روزی هزار بار خودمو لعنت میکنم

جرئت ندارم به خونوادم بگم هیچی نخوندم من نمیتونم توقعشون رو برآورده کنم 

همه فامیل و عمو و دایی و .... هی بهم میگن دکتر آخه من خیلی کم از خونه بیرون میرفتم که مثلا بخونم 

دلم میخواد تا قبل از رسیدن به کنکور از شر این زندگی خلاص شم