دوست عزیزم ، دختر مهربان سلام. میفهمم که مقایسه شدن حس خیلی بدی به شما داده است. اولین پیامد مقایسه شدن این است که باعث میشود شما از خودتون احساس رضایت نداشته باشید. اما در هر زمان به خودتون یاداوری کنید که شرایط زندگی هیچ کس با شخص دیگری قابل مقایسه نیست. تجربه های شما ، محیطی که در آن بزرگ شدید ، تعداد خواهر ها و برادرها ، وضعیت اقتصادی و ... همه و همه باعث میشوند که ما شخصیت منحصر به فر خودمان را داشته باشیم و باید نسبت به امکانات و توانمندی های خودمون زندگیمون رو بسازیم. دوست من با توجه به اینکه پدر شما سلامت هستند و درامد هم دارند شما در صورت داشتن شغل هیچ مسولیتی درباره تامین اقتصادی خانواده خودتون ندارید، میتونید گاهی بخشی از درامد خودتون رو ( نه همه اش رو) به دلخواه صرف خرید مایحتاج منزل مثل خوراکیجات بکنید اما درباره سایر مسایل مثل هزینه پوشاک،درمان،مهمانی ها و ... مسولیت به عهده والدین منزل هست. اما با توجه به اینکه این توقع از شما میره و سن شما در آستانه 30 سالگی هست اگر این تنش ها ادامه دار باشد میتونید درباره مسائل مالی با پدر خودتون به توافق برسید. مثلا بگویید اگر در یک ماه خرید منزل زیاد شد میتوانید بخشی را هم شما بخرید بسته به میزان درامدتون. احتیاجی نیست میزان درامدتون رو بدونند این یک چیز کاملا شخصی هست و دونستنش میتونه این تبعات رو برای شما داشته باشه که توقع داشته باشند تمامش رو خرج منزل کنید یا مثلا بگویند چرا برای خودت زیاد خرج میکنی برای ما کم؟ در درجه بعدی برای پیدا کردن شغل خودتون رو دست کم نگیرید ، درسته که شرایط اقتصادی خوب نیست اما ببینید که چه مهارتهایی دارید که میتونید از اون بدون هزینه کردن برای کلاس یا اموزش استفاده کنید؟ مثلا آشپزی (درست کردن یک آش ، یک غذایی که خوب بلدید ، یک شیرینی و ...) ، کارهای صنایع دستی ، آرایشگری و ... و برای پیدا کردن شغل میتونید در بازارچه های محلی ، خیریه ها ، شرکت ها و ... به صورت پاره وقت مشغول شوید. در برابر پدر از موضع ضعف بیرون بیایید و با ایشان وارد بحث برای متقاعد کردن نشوید تنها هدف و تصمیم خودتان را داشته باشید و نتیجه را به من اطلاع دهید. موفق باشید
تجربه شما
اولین نفری باشید که نظر میدهید