بارداری ناخواسته

من ۶ ماه بعد از عروسی ناخواسته باردار شدم و این در صورتی بود که من اصلا آمادگی روانی نداشتم برای مادر شدن سنم هم کم بود با عقب افتادن سیکل ماهانه ام متوجه بارداریم شدم خیلی گریه کردم اصلا دلم بچه نمی خواست طوری که شوهرم که خیلی بچه دوست داشت بهم گفت حالا که راضی نیستی بریم سقطش کن ولی با توجه به اعتقاداتی که داشتم اصلا راضی به سقط جنین نشدم به کسی هم نگفتم که بچه رو نمیخواستم چون دوست نداشتم یه حرف روی بچم بمونه همیشه دوست داشتم یه پسر داشته باشم با توجه به اینکه خونواده شوهرم ژنش رو داشتن دوست داشتم چشم رنگی باشه ولی بچم دختر شد و چشم هاش هم قهوه ایه حالا دخترم ۹ ماهه ست خیلی  هم زیباست ولی همش فکر میکنم اگر حداقل یکسال دیرتر باردار میشدم شاید الآن اون چیزایی که می خواستم برآورده شده بود این حرفا همش تو ذهنمه آخه اطرافیانم که بعد از من باردار شدن اکثرا پسر دار شدن ولی وقتی بچم شیطونی میکنه دلم واسش مثل یه مادر واقعی نمیسوزه همش به اینکه ناخواسته بوده فکر میکنم همش فکر میکنم اصلا مادر خوبی براش نیستم بحث ناخواسته باردار شدنم همش تو ذهنم رژه میره به نظر شما من چیکار کنم که بتونم مادر بهتری باشم؟