سلام خانم نوشين مجلسي در ارتباط با سوالاتتون من در دوره بحران دوست شدم با نامزدم البته دو سال از شوهرم جدا بودم ولي هموز طلاق نه نامزدم يمورد داشتهرعقد و محرميت ولي زندگي نه . سنش٣٧ سالشه يسال از من بزرگتر با خانوادش زندگي ميكنن اون جور كه فهميدم پدرش مخالف نيست ولي خواهرش مخالف بود كلا پدرش خسسيه نميدونم براي خونه چيكار كنم حرف درست نيمرنن تو بين برزخم پدرم مهلت داده تا مرداد و ي مورد ديگه خودش بد نيست حسابداري و وكالت خونده شغلش نظاميه سرگرده شناختم بد نبوده ولي حس ميكنم لجاجتايي بينشون هست منم كه اصفهان اصلا حالمو هيچ كسي نمپرسه مدت سه سال درست بودم در دوران بحران كم ميديمش و كلا هدفم دوست پسر بود نه ازدواج اصلا حوصله نداشتم ولي دوسش داشتم و حس كردم پسر بدي نيست درسته ايراد داره خسيييه درامدش كمه زياد بهم زنگ نميزد ولي خوب توجه نكردم كلا بد نبود الان من چيكار كنم برم مشاوره برم اجاره كنم راهنماييم كنيد
لطفاً ابتدا چند مسئله را در نظر بگیرید:
۱- شما نمی توانید فردی که غایب است را تغییر دهید (فردی که در جلسه ی مشاوره حضور ندارد): نامزد یا پدر نامزدتان.
۲- به این امید که برخی رفتارها و ویژگی های ناخوشایند نامزدتان یا خانواده شان (خساست مثلاً) پس از ازدواج تغییر کند یا اصلاح شود، وارد زندگی زناشویی نشوید. با خود صادق باشید:
با آگاهی به اینکه پدر نامزدم مطابق میل من در مسائل مالی عمل نمیکند، مسئولانه و با ارادهی خودم سکونت در خانهی اجارهای را انتخاب میکنم ولی بابت این تصمیم گیری هیچ وقت به همسرم سرکوفت نخواهم زد و طلبکارانه رفتار نخواهم کرد و از پدر همسرم کینهای به دل نخواهم گرفت (آیا میتوانید چنین تصمیم مسئولانهای بگیرید؟)
۳- شما به عنوان یک انسان با توانایی های محدود، قادر نیستید جهان اطراف را به میل خود کنترل کنید یا تغییر دهید. شما قادر نیستید تصمیم یا خواست پدر نامزدتان را تغییر دهید. شما بر اراده فرد دیگر تقریباً هیچ کنترلی ندارید. پس ابتدا با خودتان شفاف و روراست باشید: ممکن است پدر نامزدتان به قول خویش عمل نکند و تا مرداد برای خرید خانه اقدام جدی انجام ندهد، تصمیم شما چه خواهد بود؟ آیا از ازدواج منصرف میشوید؟ آیا به خانهی اجارهای رضایت میدهید؟ تصمیم و برنامهی شما به عنوان یک فرد عامل و مسئول چیست؟ آیا میخواهید در نقش قربانی بروید و بحران زده شوید؟
تجربه شما
اولین نفری باشید که نظر میدهید