باسلام، من 26 سالمه( تک فرزند بعلت فوت پدرم در 3سالگی) و 4ساله که با تک پسر خانواده ای تقریباً سنتی

سلام دوست عزیزاینکه در چنین شرایطی موقعیت همسرتون رو درک کردید ودرکنارش بودید قابل تحسین هست ونشانه درک بالای شما از زندگی زناشویی هست در ابتدا ازتون میخوام این سوال رو از خودتون بپرسید که ایا این از خود گذشتکی رو بخاطر اینکه همسرتون وزندگی در کنارشون رو دوست داشتید وبراتون مهم بوده انجام دادید یا بخاطر اینکه مجبور بودید وراهی جز این نداشتید تحمل کردید؟ اگر پاسختون به سوال اول مثبت هست که خب نباید در قبال کاری که بدون چشمداشت وبا رضایت کامل انجام دادید توقع تشکر داشته باشید ولی اگر علارغم میل باطنیتون بوده که باید تغییر دیدگاه بدید ودر زندگی زناشویی ورابطتتون تغیراتی صورت بگیره حس شما رو درک میکنم که بنظرتون نادیده گرفته شدید وهمه چی ازنظر دیگران وظیفه شما بوده نه محبت شما ولی دوست عزیز یادتون نره که همسر شما در شرایط روحی خوبی نیستن داغ از دست دادن عزیز و حس مسئولیت به خانوادشون که احتمالا بعد مرگ پدر به عهده ایشون هست میتونه همسرتون رو از نظر روحی وفکری خسته کنه وباعث بشه که کم حوصله بشن .حس شکست واینکه همه تلاشهاشون بی نتیجه موندوپدرشون رو از دست دادن مطمعنن بهم میریزتشون پیشنهاد میکنم درزمانی که شرایط روحی مساعدی دارند ورابطتون خوبه باهاش صحبت کنید یادتون باشه در صحبتهاتون از کارهایی که کردید حرفی نزنید مثلا من بخاطر تو .. چون بنظر میاد که میخواید منتی سرش بزارید احساستون رو در مورد خودش بگید اینکه خیلی دوسش دارید وزندگی در کنارش براتون مهمه . اینکه همه تلاشهاش رو میبینید وبراتون ارزش داره از اینکه در سخت ترین شرایط در کنار پدرش بوده حس مسئولیتش به خانواده رو نشون میده وبراتون خیلی ارزشمند بوده وباخیال راحت میتونید بهش تکیه کنید کمی در مورد شایستگی هاش وتواناییهاش بگید وصحبت هارو به جایی برسونید که اینقدر زندگیتون رو دوست دارید که نمیخواید به این راحتی ازدستش بدید بگید که حس میکنید بخاطر این مدت هردو خسته شدید ونیاز هست که کسی کمکتون کنه همسر شمابهتره با یک مشاور صحبت کنه براتون بهترین ها رو ارزو میکنم