نويسندگان زن ايراني
نویسنده های زن ایرانی در دهههای اخیر نقش قابلتوجهی در ادبیات و خصوصاً ادبیات داستانی داشتن. تاریخ ایران پر از بانوان سختکوش و شجاعیست که علیرغم بسیاری از مشکلات و باوجود محدودیتهای قانونی، شرعی، عرفی و سنتی، برای خواستههای خود مبارزه کردن. اسلحهی بسیاری از این زنان، قلم توانمند و ذهن پویای اونها برای خلق آثار ادبی بینظیری همچون اشعار، رمان و داستانهای فوقالعادهست.
بسیاری از آثار نویسنده های معروف زن ایرانی به درخشش جهانی رسیدن و جوایز و افتخارات زیادی را از آن خود کردند. طبق گفتۀ مجید اسلامی، منتقد و سردبیر مجله ادبی- هنری هفت: «نویسندگان زن ایرانی نهتنها به پیشگامان ادبیات فارسی مبدل شدند، بلکه دیدگاه جامعه رو نسبت به خود بهعنوان نویسنده تغییر دادند».
موضوع اصلي رمانهاي زنان بر محور مسائل خود زنان است. نويسندگان زن ايراني، رمان را بهترين محمل براي بروز دنياي دروني، تنهايي، دردها و رنجهاي خود ميدونن.
۱. سيمين دانشور
سيمين دانشور متولد ۸ ارديبهشت ۱۳۰۰ در شيراز و در گذشتهي ۱۸ اسفند ۱۳۹۰ در تهران بود. او نويسنده، مترجم و همسر جلال آلاحمد بود. دانشور اولين زن ايراني بود که به صورت حرفهاي در زبان فارسي داستان نوشت.مهمترين اثر او رمان سووشون است که نثري ساده داره.
خلاصه داستان از این قراره که: يوسف و زري؛ زن و شوهر نسبتا ثروتمندي در فارس هستن. ولي يوسف از اربابان سختگير و طمعکار نيست او رعيت را همچون خانواده خود ميبینه و از چاپلوسي نفرت داره. داستان در دههي ۲۰ و در زمان سلطهي انگليس بر ايران جريان داره. اون زماني که پيشرفت در گرو تملق گفتن بيگانه است و فرياد حق را در نطفه خفه ميکنن اما يوسف از آنهاييست که حق رو فرياد ميزنه.
۲.ناهید طباطبایی
او کودکی و نوجوانی خود را در جنوب ایران گذراند و دانشآموخته رشته ادبیات دراماتیک و نمایشنامهنویسی است. او اغلب با نگاهی طنزگونه به زندگی دنیای زنان را بیان میکنه. رمان چهلسالگی او توسط مصطفی رستگارپور به یک فیلمنامه سینمائی تبدیل شد و فیلم چهل سالگی توسط علیرضا رئیسیان ساخته شد.
داستان همایون از مجموعه داستان جامهدران نیز بهطور مشترک توسط ناهید طباطبایی و حمیدرضا قطبی به فیلمنامه فیلم جامهدران (ساخته ۱۳۹۳) بدل شد.
طباطبایی دیپلم افتخار بهترین فیلمنامه اقتباسی در بخش نگاه نو در سی و سومین دوره جشنواره فیلم فجر را نیز به دست آورد.
کتاب چهل سالگی:
داستان کتاب چهل سالگی دربارهی زنی به نام آلاله است که در مرز چهل سالگی قرار گرفته و دچار دگرگونی شده. او همراه با همسری بسیار منطقی و دختری شاد زندگی میکنه. او زندگی آرام و شغل مناسبی داره. آلاله مسئول کنسرتگذاری در تالاری بزرگ است و رهبر یکی از کنسرتها قراره که از اروپا به ایران بیاد و او متوجه میشه که آن فرد کسی نیست جز عشق دوران جوانیاش.
۳. زويا پيرزاد
زويا پيرزاد، متولد سال ۱۳۳۱ در آبادان و نويسندهي ارمنيتبار ايراني است. پيرزاد در سال ۱۳۸۰ با رمان چراغها را من خاموش ميکنم جوايزي مثل بهترين رمان سال پکا، بهترين رمان سال بنياد هوشنگ گلشيري، کتاب سال وزارت ارشاد جمهوري اسلامي و لوح تقدير جايزهي ادبي يلدا رو به دست آورد و با مجموعه داستان کوتاه طعم گس خرمالو، يکي از برندگان جشنوارهي بيست سال ادبيات داستاني در سال ۱۳۷۶ و جايزهي کوريه انترناسيونال در سال ۲۰۰۹ شد.
در بخشي از اين داستان ميخوانيم:
آرمن نگاه به سقف پرسيد؛ تو و پدر قبل از اينکه عروسي کنين عاشق هم شدين؟ هول شدم، سوال ناگهاني، رفتار پيشبيني نشده و هر چيزي که از قبل خودم را برايش آماده نکرده بودم، دستپاچهام ميکرد و آرمن خداي اين کارها بود. حالا به سقف زل زده بود و منتظر جواب من بود. پا شدم و کنار پنجره وايستادم. ياد روزهاي گذشتم افتادم که، دبير جبر قرار نبود از من درس بپرسه و پرسيده بود و بلد نبودم معادلهي روي تخته سياه رو حل کنم.
۴-منيرو روانيپور
منيرو روانيپور، متولد ۲ مرداد ۱۳۳۱ در بوشهر است. او نويسندهي فارسيزبان ساکن امريکا است. تحصيلات ابتدايي و متوسطه را در بوشهر گذروند و در دانشگاه شيراز روانشناسي خوند. سپس براي ادامه تحصيل به آمريکا رفت و در رشتهي علوم تربيتي از دانشگاه، کارشناسي ارشد گرفت.
منيرو علاقهي زيادي به اساطير و آيينها به خصوص آيينهاي جنوب ايران و کاربردشون در داستانهاي خود داره. اولين رمان روانيپور اهل غرق، نام داره که در سال ۱۳۶۹ به شيوهي رئاليسم جادويي نوشته شده است. رماني که در آن از آيينهاي روستاي زادگاهش استفاده فراوان کرده.
کولي کنار آتش، نام يکي از رمانهاي رواني پور است. قصه دربارهي دختري کولي و چادرنشين به نام آينه است که طي سفري اوديسهوار از جنوب ايران به پايتخت ميره. در اين کتاب عقايدي همچون محوريت زنان در زندگي، شهامت اعتراف به عشق توسط زنان، سنت شکنيها، ارتباط قهرمانان زن با جهاني غيرمادي و پيشگوييهاي غيرمنتظره به چشم ميخوره.