یک کودک نوپا بین ۱۸ تا ۳۰ ماهگی زیاد صحبت نمی‌کند و تخمین‌زده می‌شود که تا ۱۷. ۵ درصد از کودکان تا ۳ سالگی که بیشتر طول می‌کشد و ممکن است تأخیر در گفتار یا زبان داشته باشند. افرادی که دیر صحبت می‌کنند ممکن است در نقاط عطف گفتار کودک نوپا عقب بمانند اما همچنان می‌توانند بسیاری از آنچه را که می‌شنوند (که به عنوان زبان دریافتی شناخته می‌شود) درک کنند و از حرکات برای برقراری ارتباط (مانند تکان دادن یا اشاره) استفاده کنند یا به یادگیری کلمات جدید ادامه دهند. فردی که دیر صحبت می‌کند ممکن است یکی از موارد زیر یا هر دوی آن‌ها را داشته باشد:
-تأخیر گفتار:
گفتار به کلماتی که می‌گوییم و نحوه بیان آن‌ها اشاره دارد. کودکان با تأخیر در گفتار ممکن است در بیان کلمات مشکل داشته باشند و درک آن‌ها مشکل باشد.
-تأخیر زبانی:
زبان به نحوه ارتباط ما با دیگران اشاره دارد. کودکانی که تأخیر زبانی دارند ممکن است قادر به بیان برخی کلمات باشند. عوامل مختلفی ممکن است در سخنرانی دیرشکفته یک کودک نوپا نقش داشته باشد:
۱-آمار تولد نوزادانی که با وزن کم یا قبل از ۳۷ هفتگی به دنیا آمده‌اند
۲-دوقلو‌ها بیشتر از تک قلو‌ها دیر تر شروع به صحبت می‌کنند
۳-کودکانی که والدینشان (یا خواهر و برادر‌های بزرگتر) سریع نیاز‌هایشان را پیش‌بینی می‌کنند ممکن است مدت بیشتری طول بکشد تا صحبت کنند
۴-عفونت‌های گذشته یا مشکل شنوایی می‌تواند رشد گفتار را کندتر کند
چگونه کودک را وادار به صحبت کردن کنیم؟
تا ۷۰ درصد از کسانی که دیر صحبت می‌کنند تمایل دارند تا زمانی که مدرسه را شروع می‌کنند بدون مداخله به رشد زبان خود ادامه دهند. در عین حال این مراحل را برای کمک به آشکار کردن صحبت درونی فرزندتان امتحان کنید:
-حرف بزن، حرف بزن، حرف بزن:
کار‌هایی را که انجام میدهید روایت کنید، درباره روزتان به آن‌ها بگویید، به اقلام اطراف خانه برچسب بزنید، کتاب بخوانید و هرچه کودک نوپای شما بیشتر در معرض زبان قرار گیرد در نهایت کلمات بیشتری را می‌گوید.
-دایره واژگان کودک خود را گسترش دهید:
به کلماتی که بچه‌هایتان می‌گویند اضافه کنید. اگر او می‌گوید «توپ»، با گفتن «توپ قرمز» یا «پرتاب توپ» برای تقویت صحبت‌هایش نظر بدهید.
-سؤالاتی را بپرسید:
با سؤالاتی شروع کنید که «بله» یا «نه» را از کودک نوپایتان برانگیزد مانند «آیا یک میان وعده می‌خواهید؟ » و راه خود را به سؤالاتی که شامل یک انتخاب هستند بپردازید مانند \"آیا آووکادو می‌خواهید یا موز؟ \"
-زبان اشاره را امتحان کنید:
تحقیقات نشان می‌دهد که زبان اشاره ممکن است به کودک شما در رشد زبان کمک کند.
-برای مراقبت روزانه یا کلاس‌ها ثبت نام کنید:
کودکان نوپایی که در محیط‌های غنی از زبان بازی می‌کنند و با سایر کودکان هم سن خود معاشرت می‌کنند احتمال بیشتری دارد که مهارت‌های زبانی را کسب کنند.
-مهارت‌های تقلید را تشویق کنید:
بچه‌های خود را به کپی کردن مهارت‌های حرکتی مانند کف زدن و پریدن تحریک کنید و سپس به تقلید صدا‌ها و سپس کلمات ادامه دهید.
چه زمانی برای تأخیر گفتار کودک به پزشک مراجعه کنیم؟
زمانی که صحبت از رشد کودک به میان می‌آید طیفی از موارد طبیعی وجود دارد و تأخیر گفتار یا زبان به کودک نوپایی اطلاق می‌شود که گفتارش کمی کندتر پیش می‌رود اما بین دیر صحبت کردن و اختلال گفتار یا زبان واقعی تفاوتی وجود دارد. رویکرد «صبر کن و ببین» ممکن است بهترین راه حل نباشد. به یاد داشته باشید که شما فرزندتان را بهتر می‌شناسید. اگر در مورد رشد کودک خود نگرانی دارید با پزشک خود مشورت کنید به خصوص اگر متوجه موارد زیر شدید:
-در ۱۸ ماهگی:
کودک شما با اشاره به‌اشیا به صورت غیرکلامی ارتباط برقرار نمی‌کند و کلمات جدیدی به دست نمی‌آورد.
-در ۲ سالگی:
کودک شما از عبارات دو کلمه‌ای استفاده نمی‌کند یا نمی‌تواند دستورالعمل‌های ساده را دنبال کند.
-در ۳ سالگی:
کودک شما گفتار نامشخصی دارد و با جملات صحبت نمی‌کند یا دستورالعمل‌های ساده را نمی‌فهمد. علائم دیگری که علاوه بر دیر صحبت کردن باید مراقب آن‌ها بود عبارتند از:
از دست دادن صدا‌ها یا کلماتی که فرزندتان قبلاً گفته است
مشکل در درک زبان یا پیروی از دستورالعمل‌ها
مشکل در تقلید صدا یا حرکات دهان
فقدان حرکاتی مانند اشاره یا دست بردن به موارد مورد علاقه
کاهش تماس چشمی و مهارت‌های اجتماعی
مشکلات جویدن، نوشیدن، بلع و به طور کلی مشکلات تغذیه
نتیجه‌گیری:
از آنجایی که متخصص کودک ممکن است گفتار درمانی را توصیه کند یا بگوید که چه کار‌های دیگری می‌توانید در خانه انجام دهید تا رشد زبان کودک نوپای خود را تشویق کنید. در صورت نیاز یک پزشک می‌تواند شما را به یک برنامه مداخله زودهنگام ارجاع دهد. با مداخله زودهنگام هرچه زودتر مراقبت‌های مورد نیاز فرزندتان را دریافت کنید.
منبع:
